De Sixtijnse kapel is een onderdeel van de Vaticaanse Musea, lees ik in mijn gids.
Na een rij van een uur sta ik bij de kassa. Dat valt mee.
Het doel van de massa blijkt ook mijn heimelijke doel, echter, een verschil is dat ik ook aandacht geef aan zalen die niet op de route liggen naar de kapel.
Maar goed. Ineens ben ik er. Een opgewonden geluid van honderden mensen en roepende Italiaanse museumbewakers in een vreemde ruimte. We staan er als vee in een kleine hal. Dat voelt niet prettig.
Na een minuut of tien lukt het me om op mijn gemak rond te kijken. Tsja, wel mooie decoraties. Maar ik hou iets teleurgestelds.
Je mag er niet fotograferen. Toch maar even doen, zonder flits, stiekem onderhands. Dat levert een bewogen plaatje op van het plafond, met in het midden 'God creëert Adam':
Later - ik denk dat het komt door die rare sfeer - word ik brutaler en gedraag ik me al minder stiekem:
De achterwand is Het laatste Oordeel, ook van Michelangelo. Een goede indruk van de de Sixtijnse kapel is te krijgen op deze site van het Vaticaan.
Het is echter niet mijn mooiste ervaring in deze Musea. Ik val voor de schilderijen van Rafaël, waarmee hij een aantal vertrekken heeft versierd. Hier mag ik wel fotograferen:
de Atheense school uit 1509 in de Stanza della Segnatura (Wikipedia)
